حقيقت اينه كه من الان در حدي نيستم كه خواسته باشم به تمامه مساله فوق رو با استدلالهاي مناسب پشتيباني كنم. براي اينكه اين مطلب اثبات بشه، اول بايد اثبات كنم كه بصيرت و سعه صدر دو فاكتوري هستند كه حضور اونها به صورت توامان حقوق بشر رو محقق مي كنه. دوم بايد بررسي كنم كه غير از وادي معنويت چه وادي هاي ديگري وجود دارند و سوم اثبات كنم كه در وادي هاي غير معنويت اون بصيرت و سعه صدر ايجاد نمي شه و چهارم ثابت كنم كه در وادي معنويت ايندو پيدا مي شن!!‏ صادقانه مي گم كه الان نه توان فكري لازم رو دارم و نه روحيه ش رو! »» اما،‏ پذيرفتن اين حرف در حد استقرا (آنهم نه تمام) و بر اساس مصاديق موجود،‏امري دور از ذهن نيست. براي ايجاد در تعادل بين حقوق انسانها،‏ لازمه كه قدرتمندان از بخشي از قدرت خود چشم بپوشند و چه چيز جز قائل بودن به اموري معنوي مي تونه عامل اين چشم پوشي باشه؟

مينا جان! پست «خون، خون است» اصلا پستي خبري نبوده! اصلا قصد نداشته بگه که چه بر سر غزه اومده و ساير حکومت ها در قبال غزه چه کردند. حرفي داري وراي بازه زماني حاضر. جان اين پست ( که همونطور که اشاره شد از جاي ديگري هم نشات گرفته) از ديدگاه من، بررسي صداقت حکام در پايبندي به حقوق بشر فارغ از خصيصه هاي عارض بر اوناست. چه بسياري از حکومت ها که با عنوان سکولاريست سياسي دم از دفاع از حقوق بشر مي زنند و در عمل پاي در گل مانده اند. امروزه حکومت ديني (که درست آن دينداران است) مورد چالش بسيار است، صرف آنکه دينداران متهم به کوته فکري و تنگ بيني هستند. حکومت علي ع از نظر من مصداق بارز امکان وجود حاکمي ديني است که بدليل وسعت نظر شخص حاکم، حقوق بشر در آن در حد وسع زمان بصورت کامل ادا شده است. اشاره اي کوتاه به حکومت شخص وي در اين متن، تنها گواهي است از اينکه تحقق حقوق بشر نيازمند بصيرت و سعه صدري است که غير از وادي معنويت! در جايي ديگر نمي توان از آن سراغ گرفت.