از اونجايي كه اين پست آخر بحث اختيار و دين هست مجبورم كه جوابها رو همين جا بدم. عادل جان، منظورت از «همه فهم» بودن چيه؟ آيا مقصود اين هست كه دين به تعريف يكسري بايد و نبايد ها بپردازه و خيلي شفاف موضع خودش رو بيان كنه؟ اگر اينطوره من با اين نظر مخالفم؛‏ چون بيان يك موضع خاص از سوي دين باعث مي شه كه اون موضع فقط براي اون شرايط معتبر باشه و با تغيير شرايط زماني و مكاني اون گزاره ديني بي مصرف بشه. اگر دين اينكار رو انجام بده،‏ اعتبار خودش رو زير سوال برده!‏ مثلا دين مي گه از رفتارهايي كه باعث بروز بي قيد شهوت ميشه بپرهيزيد!!‏ حال اگر به بيان مصداق بپردازه،‏ ممكنه بسياري در مورد اون مصداق خاص دچار شهوت نشن؛‏ اونوقت به راحتي مي گن كه دين گزاره غلط داره و كاربرد خودش رو از دست داده.

براي همين من معتقدم كه كار اصلي دين قرار دادن حدودي است كه براي اينكه عقل بتونه به سلامت در اون فعاليت كنه و انسان رو به جايگاه مطلوب هدايت كنه.

اما اينكه من بچه ها رو از تجربه اندوزي مي ترسونم!!‏ من به شدت معتقدم كه همه انسانها بايد آزاد باشند كه در حيطه اي كه به ديگران ضرر نرسونند به كسب هر گونه تجربه اي دست بزنند چونكه براي اينكار مختارند!!‏ اما صرف يك بيان نظر گفتم كه بهره گيري از تجربه گذشتگان كاري است بس عاقلانه تر

ارادتمند