به نظر من اگه آدما هدفشون رو از ديندار بودن روشن كنن، مشكلات كمتر ميشه! يعني من ببينم چرا ميخوام ديندار باشم؟
"دين اساساً براي تذكر آخرت آمده است"؛ يعني دين براي كسي كه به آخرت و ديگر موارد مرتبط با اون اعتقاد نداره، نبايد معني اي داشته باشه.
مثلاً من شخصاً به اين رسيدم كه نميشه آدم رفتارهاي كليدي دين اسلام مثل نماز و روزه (كه حالت كليدي دارن و بطور واضح سفارش شدن) رو كنار بذاره، ولي ميزان حساسيتش به مقوله آخرت كم نشه...
البته مقوله آخرت هم بايد كمي باز بشه!
منظور از آخرت در ترس از جهنم و رغبت به بهشت خلاصه نميشه! ميگن اين نازلترين نوع برداشتي هستش كه آدم ميتونه از مقوله آخرت داشته باشه... غايت اين مساله شناخت و معرفت پيدا كردن نسبت به خدا هستش كه اين قضيه از گذر شناخت خود و شناخت نسبت خود و اين جهان و در نهايت شناخت نسبت خود و خدا هستش.
كسي كه بتونه اين روابط رو براي خودش شفاف كنه و اونها رو درك كنه، تونسته از خودشناسي به خدا شناسي برسه.
:: كلاً خواستم بگم حالا اگه كسي ميخواد ديندار باشه، تكليف خودشو از اين انتخابش روشن كنه و بايد كارهايي كه "ميكنه و نميكنه" باعث ايجاد "تنازع دروني" درش نشه! همين والا!!
آرام باشيد
