رنجوری را گفتند: دلت چه می خواهد؟ گفت: «آنکه دلم چیزی نخواهد»

می دونین، وقتی رنجور باشین، این جمله خوب به دلتون می شینه! چرا؟ چون اگه محبت و علاقه نسبت به چیزی که از اون رنجیده خاطر شدید در دل شما نبود که رنجیده نمی شدید. این حس عدم تعلق داشتن به چیزهای مختلف،‏ می تونه اثرات بسیار خوبی داشته باشه. اینکه انسان دلش بسته به چیزی نباشه به آدم فراغ بال می ده،‏ شنیدید که می گن تا جوونی از جونیت استفاده کن که بعدا گیر میوفتی!‏ هر چی تعلقات بیشتر باشه و هر چی دل،‏ چیزهای بیشتری رو طلب کنه دوری از اونا براش سخت تره. واسه همین این جمله خیلی به دل می شینه و منطقی به نظر می رسه.

اما به نظر شما این خواسته انسان رنجور ما امکان تحقق و یا ارزش تحقق داره؟!! یعنی ارزش داره واسه اینکه من یه روزی رنجور نشم دل به چیزی نبندم؟ و یا اصلا امکان داره که دل به چیزی نبست؟ اگر قراره دل به چیزی بسته نشه،‏ اصلا چرا اون چیز و چرا مکانیسم دلبستگی وجود داره؟ چرا این نیاز درون انسان قرار داده شده؟ ایا اینجا هم این شعار معروف مصداق داره که «پیشگیری بهتر از درمان است»؟