اول اينکه به نظر من، ما دو نوع تصديق داريم؛ تصديق به عقل که اثبات مي شه ناميد و تصديق به دل که ايمان ناميده مي شه! پيدا کردن جواب دقيق و ... مربوط به حوزه عقل هست که با توجه به اينکه ذات خداوند وراي عقل بشريه بحث احاطه به اون غير ممکنه؛ در نتيجه من هم موافقم که در مورد ذات خداوند و مسائل مرتبط بايد با دل پذيرفت و ايمان آورد. (براي بررسي بهتر مقاله حکمت ايمانيان و حکمت يونانيان دکتر سروش رو پيشنهاد مي کنم
»»»» بعد اينکه هدف من از طرح رفتار مردم در ارتباط با خدا و مسائل ديني، نشون دادن وسعت اختيار آدمي بود! اينکه دست آدمي انقدر باز گذاشته شده که هر کاري که مي خواد بکنه و سوسک نشه (يادتونه قديما ميگفتن اگه اين کارو بکني سوسک مي شي يا خدا قهرش مي گيره و ...) من معتقدم که خداوند فضاي بسيار زيادي رو در اختيار انسان قرار داده تا در حوزه خودش (جهان ماده) هر کاري رو بکنه و محک بزنه و البته چه بهتر که منصفانه به سمت اونا بره.
»»»» اما من اصلا نگفتم که ما لياقت اختيار رو نداريم، که اگه نداشتيم خدا اين رو به ما نمي داد. من سوال کردم و بعد در جواب او اظهار داشتم که ظرفيت اون رو بايد در خودمون ايجاد کنيم، حالا چطوري مي شه براي استفاده صحيح از اين قابليت فوق العاده برنامه ريزي کرد با شما. :)