من فكر مي كنم كه وقتي ميزان اهميت و مواردي كه به يك موضوع از حالت طبيعي خارج بشه و دچار افراط و تفريط بشيم و به اون موضوع بيشتر يا كمتر از حد خودش بها بديم، بحثها راجع به اون حالت سرطاني پيدا مي كنه! يا از اين ور بوم مي افتيم يا از اون ورش! يا تمام فكر و ذكرمون رو پر مي كنه و هر مساله ديگه اي رو بهش وصل مي كنيم و يا به طور كامل ايگنورش مي كنيم و حرفي در موردش نمي زنيم!
به نظرم قضيه دختر و پسر هم همين طور شده!
اين نظر خلاصه بود! حالا شما بيشتر بينيويس تا ما بيشتر نظر بديم!
حق مددت!!!
