آنچه همه ي دين ها و باوره بر آن بنياد گرفته اند و بدان تكيه دارند، پيوند ميان خدا و خلق است و آن پيوند نيز دوستي و محبت است. ابن عربي حقيقت را اينگونه مي داند:
خدا بود و هيچ با او نبود. گنجي نهفته بود. دوست داشت شناخته شود. جهان را آفريد تا او را بشناسند.
از اين مطلب تقريبا هدف خدا از آفرينش انسان - با استناد به گفته ابن عربي - مشخص مي شود.
