باران گرفت نیزه و قصد مصاف کرد
آتش نشست و خنجر خود را غلاف کرد

گویی که آسمان سر نطقی فصیح داشت
با رعد،‏سرفه های گران سینه صاف کرد

تا راز عشق ما به تمامی بیان شود
با آب دیده آتش دل،‏ ائتلاف کرد

جایی دگر برای عبادت نیافت عشق
آمد به گرد طایفه ما طواف کرد

اشراق هر چه گشت ضریحی دگر نیافت
در گوشه ای ز مسجد دل اعتکاف کرد

تقصیر عشق بود که خون کرد بیشمار
باید به بی گناهی دل اعتراف کرد.

قیصر امین پور